Gelukkig maar

We leven in een democratie. Gelukkig maar, want in een democratie heb je doorgaans behoorlijk wat vrijheid. Letterlijk betekent democratie ‘volksheerschappij’. Het volk beslist over wat er gaat gebeuren of over wie die beslissingen maakt. In een democratie is er goede en vrije informatievoorziening, want het is belangrijk om een mening te kunnen vormen. Die mening is weer nodig om goede keuzes te kunnen maken op de keuze-momenten die een democratie biedt. Een mening mag in een democratie ook luid en duidelijk worden verkondigd buiten die keuzemomenten om. Gelukkig maar.

Het luid en duidelijk verkondigen van een mening doen veel mensen graag. En nu de mogelijkheden om dat te doen enorm zijn toegenomen, doen nog meer mensen dat graag, en veelvuldig; denk daarbij bijvoorbeeld aan de sociale media. Ook in vroegere tijden gebeurde dit natuurlijk al, bijvoorbeeld door middel van ingezonden brieven in kranten.

Eén van de dingen die de sociale media kenmerkt is de enorme snelheid waarmee het de actualiteit volgt en verspreidt. Mensen reageren soms binnen enkele tellen op een bericht of delen het in een paar klikken met hun eigen achterban. Je hebt niet veel tijd meer nodig om je mening de wereld in te helpen, en veel mensen nemen die tijd ook niet. ‘Instant meningen’ vliegen je om de oren, waardoor het soms lijkt of iedereen verstand heeft van alles.

Een goed voorbeeld is het – nog lang niet gerealiseerde maar op voorhand al omstreden – kunstwerk Kissing Earth van Olafur Eliasson dat op het Rotterdamse Stationsplein moet verschijnen. Nadat ‘de Rotterdammers’ het nieuwe station – inclusief een mooi, groot, leeg plein dat vanuit het station naar de stad reikt – in hun harten hebben gesloten, moeten zij alweer wennen aan een verandering op dat Stationsplein. Dat gaat niet zomaar. Honderden mensen geven hun mening via platforms als Facebook en Twitter, duizenden mensen liken pagina’s die het kunstwerk van Eliasson verguizen, of tekenen een petitie in de hoop de komst van het werk te voorkomen. Mensen zijn boos, verdrietig en verontwaardigd. Een enkeling steekt beleefd zijn hand op om te zeggen dat hij of zij het geplande kunstwerk weldegelijk mooi vindt.

De discussie wordt breed en levendig gevoerd waarbij – zoals dat gaat – de tegenstanders het hoogste woord voeren. Zoals gezegd, ondersteund door de mogelijkheden van de sociale media en het internet is het geven van een mening, ook over kunst, heel gemakkelijk geworden.
Gelukkig maar. Dat beeldende kunst bij zo veel verschillende mensen emoties en meningen losmaakt en dat er in de democratie waarin wij leven genoeg ruimte is om die volop te uiten.

Meer Covers & Opinie

ADVERTENTIES