Anja Sijben woont en werkt in Amsterdam. Zij is gefascineerd door de reflectie van mensen op hun eigen denken en houdingen. In november/december 2017 neemt zij deel aan het art community festival ICAFlagos2017 in Lagos, Nigeria. Zij visualiseert waarden van bewoners in de wijk Iwaya, om zo mensen echt met elkaar in contact te laten komen.

Lagos, een stad in Nigeria met 21 miljoen inwoners. Elke dag komen er 2000 nieuwe mensen bij, per jaar zo’n 600.000. Een stad van extremen. Enerzijds een kleine groep Nigerianen met heel veel geld en luxe (vaak afkomstig van de voormalig rijke stammen), met eigen personeel en nog een huis in Londen, waar hun kinderen studeren. Anderzijds leven mensen in sloppenwijken, met gezamenlijke toiletten van golfplaten een meter boven de grond, waar de uitwerpselen direct de rivier of het open riool ingaan. Stammen uit Benin komen hier om de armoede te ontvluchten, maar belanden hier in dezelfde omstandigheden. Mijn verblijf in Iwaya, waar Lagos ooit is ontstaan, is vlak bij de sloppenwijken. Lees meer ›

Frank Havermans (1967) is beeldend kunstenaar/vormgever, werkzaam in Heeswijk (NB) en heeft architectonische vormgeving gestudeerd op de Academie St.Joost. Hij maakt architectonische installaties al dan niet met gebruiksfunctie onder de naam KAPKAR. Zijn interesse in hyper stedelijkheid komt tot uitdrukking in tekeningen en 3D onderzoeksmodellen onder de naam TOFUD. Al zijn werk kan gezien worden als strategische experimentele architectuur die verandering van de leefomgeving ten doel heeft door op een meer verbeeldende manier architectuur en stedenbouw te bedrijven. Alweer enige tijd geleden, van 2000 tot 2004, verbleef hij als eerste artist-in-resident bij de ZIN in Vught.

In 2000 werd mij gevraagd om in het voormalige klooster Huize Steenwijk van de Fraters van Tilburg in Vught een bijzondere kastenwand te ontwerpen en te maken. De fraters hadden door inkrimping van de congregatie de locatie al jaren verlaten en het gebouw stond leeg. Ze wilden het landgoed niet verkopen in verband met de begraafplaats voor de broeders die zich daar bevindt. Lees meer ›

Anique Weve studeerde aan de St. Joost (Breda) en de Rietveld Academie (Amsterdam). Haar oeuvre bestaat enerzijds uit fotografie (o.a. series van studio- en portretfoto’s, film, etc.) en anderzijds uit installaties en interventies. Een van de belangrijkste thema’s in haar werk is intimiteit. Samen met Daan den Houter verbleef zij eind 2017 voor een residency in Los Angeles. Daan den Houter is een multidisciplinair kunstenaar die woont en werkt in Rotterdam. Voordat hij naar de kunstacademie ging, studeerde hij Artificial Intelligence waarin hij de basis vond voor zijn werk als kunstenaar. Zijn werken onderzoeken de manier waarop we ons aanpassen en kijken naar de (kunst-)wereld en richt zich op het genereren van veranderingen op de meest voorkomende, dagelijkse dingen.

De laatste drie maanden van het vorige jaar heb ik samen met mijn vriend Daan den Houter in Amerika gewerkt, waar we onderzoek deden en ons lieten inspireren. Zoals waarschijnlijk bij veel kunstenaars, was het voor ons een lang gekoesterde wens om ons drie maanden lang te kunnen focussen op ons werk, zonder gedoe van bijbanen, geld verdienen en sociale structuren. Lees meer ›

Guda Koster maakt surreële installaties, sculpturen foto’s en performances waarin ze kleding, patronen en het menselijk lichaam gebruikt. Haar werk is gestileerd, vreemd en humoristisch en verkent de grensgebieden tussen mode, beeldhouwkunst, fotografie en performance. Min of meer door toeval bracht ze nieuw werk tot stand in Vilnius, Litouwen.

Hoe ik in Litouwen terecht kwam en hoe het verder ging

In 2008, negen jaar geleden, huurden we een woning en atelier in Berlijn: een mooie manier om in de zomer twee maanden geconcentreerd te kunnen werken. Ik werkte in het atelier van Almyra, een uit Litouwen afkomstige kunstenaar die in Berlijn woont. Tussen de boeken in haar boekenkast ontdekte ik een catalogus van de Kaunas Textiel Biënnale. Ik was nieuwsgierig en stuurde de organisatie een mail met een link naar mijn website. Er kwam al snel antwoord. Er was wel interesse maar – helaas – bijna geen geld, en omdat ik er geen trek in had om zelf voor transport te moeten zorgen, liet ik het er verder maar bij zitten. Lees meer ›

René de Rooze werkt sinds 1980 als beeldend kunstenaar in Groningen. Daarnaast woonde hij in Israël en Duitsland en bracht hij zijn kindheid door in Nederlands Nieuw Guinea. Het werk van De Rooze gaat in verschillende vormen en fases van zijn beroepspraktijk over herinnering, identiteit en plaats en de complexe, subjectieve, verborgen of gefantaseerde verhoudingen daartussen. Eerst als ontdekking van de wereld, later als ontdekking van hemzelf en nog later als ontdekking van hemzelf en het andere. De laatste 15 jaar vooral in de vorm van een verhouden tot de psychologisch, sociaal, politiek historische context van het begrip Herinnering, Pamjat in het Russisch. De Rooze zoek lege landschappen waar verschrikkelijke dingen (of niet) hebben plaatsgevonden, maar waar geen spoor meer van te zien is. Het Landschap is leeg. Een Leer Landschaft is altijd onschuldig. Als curator heeft René de Rooze een aantal keer exposities georganiseerd die herinnering en identiteit als onderliggende leidraad hadden. Lees meer ›

Beeldend kunstenaar Gracia Khouw verbleef van juni tot en met augustus van dit jaar in ISCP New York Residency. Het werk van Gracia Khouw bestaat uit schilderijen, muurschilderingen en (digitale) prints. Met haar werk verkent ze taal, zowel visueel als akoestisch, en laat ze zich inspireren door visuele data en symbolen uit het dagelijks leven, zoals billboards, advertenties en pictogrammen. Ze creëert minimale taalbeelden waarmee ze onze interpretatie van letters en hun symbolische betekenis op zijn kop zet. Zoals een woord zijn betekenis gaat verliezen wanneer het lang genoeg herhaald wordt, zo laat de kunstenaar beelden zweven tussen abstracte ontwerpen en herkenbare letters en symbolen.

Op 2 juni ben ik in New York aangekomen en begonnen aan een residency bij ISCP in Brooklyn. ISCP staat voor International Studio Curatorial Program; het gebouw aan het einde van Metropolitan Avenue ligt aan de rand van stedelijk woongebied waar het overgaat naar bedrijventerrein. Er rijden enorme, toeterende vrachtwagens en bestelwagens af en aan bij de kruising met Grand Street. Het blok waar het gebouw aan vastzit, huisvest ook andere creatieve bedrijven en kunstenaars. Het deel van het pand waar ISCP is gevestigd telt 35 ateliers. Als je aanbelt kom je in een projectruimte en drie kantoren. Mijn atelier bevindt zich op de hoek van het gebouw op de 2e verdieping. Daar staat de ISCP boekenkast en bevindt zich het raam met uitzicht op dakterras en skyline van Manhattan, in de verte kun je Queens zien. Ik deel de lounge, keuken en wc met vijf kunstenaars uit Taiwan, New Zeeland, Japan, Italië en Argentinië. In het atelier is het verkeerslawaai goed te horen, maar ook het vergezicht op het semi-industrieel landschap is duidelijk aanwezig. Lees meer ›

Wouter Sibum (1980) maakt vooral ruimtelijk werk en deed onlangs een residency in Diepenheim waar de nadruk op het tekenen lag. Hij woont en werkt in Rotterdam en heeft daar een studio in Het Wilde Weten. Zijn ruimtelijk werk hangt nauw samen met beeldtaal en vormgeving uit de openbare ruimte. Ook werkt hij aan een doorlopend archief met foto´s van straatmeubilair.

In maart en april 2017 verbleef ik in Werkplaats Diepenheim. Bij aankomst in Diepenheim werd ik in het gebouw van de werkplaatsen hartelijk ontvangen. Mijn atelier bleek door de vorige resident, Alex Winters, speciaal voor mij ingericht te zijn. Een zithoek, werktafels en een bureau met biertjes, pinda’s en chocoladeflikken. Alleen het bureau bleef op zijn plek, de rest heb ik meteen omgegooid. Het gebaar van Alex om de ruimte in te richten aan het einde van zijn werkperiode en mij daar mee te verwelkomen is precies zoals ik Alex ken. Een heel gerichte en vriendelijke actie, die mij vooral deed beseffen de werkperiode volkomen naar mijn eigen hand te zetten. Een actie die ook illustratief is voor een residency als gastvrije en verwelkomende plek. Lees meer ›

Onlangs ontstond discussie over de aantasting van het kunstwerk De Blauw Golven van Peter Struycken op het Roermondsplein in Arnhem (1974-1977). Het omgevingskunstwerk zou deels plaats moeten maken voor een park.

De Werkgroep Monumentale Kunst van Heemschut heeft een waardestelling laten maken; een kunst- en cultuurhistorische waardebepaling.

Peter Struycken protesteerde tegen het plan en beriep zich daarbij op de auteurswet die de eigenaar wel het recht geeft een kunstwerk in de openbare ruimte geheel te verwijderen maar niet gedeeltelijk, aangezien dat een aantasting van het kunstwerk kan betekenen waardoor de kunstenaar reputatieschade kan oplopen. Struycken liet het college van Arnhem weten dat hij zich prin-cipieel zal verzetten tegen hergebruik van de golfstructuur omdat het een wezenlijk bestanddeel is van zijn omgevingskunstwerk. Wethouder Elfrink liet echter weten dat een al geplande wegomlegging volledig behoud van het kunstwerk in de weg staat. Lees meer ›

In augustus 2016 gaat beeldend kunstenaar Marjolijn Boterenbrood op uitnodiging van bioloog, schrijfster en reizigster Arita Baaijens mee naar Siberië. De onderzoeksreis gaat naar het Altai gebergte, rond het vierlandenpunt tussen Kazachstan, Rusland, China en Mongolië. Marjolijn Boterenbrood woont en werkt in Amsterdam. Intensief onderzoek naar
specifieke plekken of gebieden, een park, een polder of een stadsdeel, is al sinds haar opleiding aan de Rietveld Academie de basis van haar werk. Afhankelijk van de schaal van haar projecten resulteert dat in een atlas, tekeningen, foto’s of een kaart om een gebied mee te betreden.

The lakes, it’s His eyes, looking into Universe,
Waterfalls and rivers, these are His speeches
The mists, which are his transparent thoughts, are running away to all countries of the world
(Deel uit een gedicht van de dichter Grigory Choros-Gurkin over het Altai-gebergte)

Lees meer ›